VENUSIAŃSKI TYGIEL

Witam Was moi mili!
Koniec tygodnia nie był dla mnie łaskawy zarówno pod względem czasowym jak i ochotowym (technicznie rzecz biorąc chyba nie ma takiego słowa ale tak właśnie było!!!) :-) I nic w temacie Hobby nie udało się zrobić ale dzisiaj jak widzicie nadrabiam zaległości! Jutro wyleję trochę goryczy na Prodos Games (Hipol wie o co chodzi) i pochwalę się moimi skonwertowanymi Marinsami, ale dzisiaj chciałbym zacząć - pewnie nie uda się skończyć ale... Uwaga... Wait for it!...

KAMPANIE DO WARZONA!!! TATATAM!

Na razie kampania to trochę duże słowo jak na to co mam przygotowane ale opracowuję sobie w głowie rys fabularny i jeżeli Wam się spodoba to pomyśli się o jakiś dodatkowych zasadach, żeby urozmaicić rozgrywkę. I tak - nie będąc tego świadomym - Juby Misiek i Majki w środę odbyli swoje pierwsze gry kampanijne dając mi sporo materiału do poniższego opowiadania :) (dzięki chłopaki)

But first. Dla niewtajemniczonych, trochę informacji i myśli technicznych co do środy. Otóż w środę spotkaliśmy się w cztery osoby w mojej piwniczce - było trochę ciasno :-) ale daliśmy radę. Misiek odbył swoją pierwszą grę. Starter na starter przeciwko Jubemu (Bractwo vs Cybertronik). Skończyło się zwycięstwem Cybertroniku przy niemałym udziale kostek - około 1/3 żołnierzy bractwa została powalona jedynkami. Trzeba też oddać, że Misiek zdał bardzo dużo testów pancerza i np. Attila nie była w stanie zabić ani jednego modelu, jednak te jedynki i tak rzucały się w oczy! Juby perfidnie wykorzystał swoje doświadczenie w grach bitewnych i wciągnął Miśka w wymianę ognia, co przy przewadze 2:1 w ilości strzałów na turę nie jest dobrym pomysłem... Misiek jako nowicjusz popełnił też kilka błędów. Pozwolę sobie zacytować moją wypowiedź do Miśka przed bitwą, kiedy tworzył rozpiskę: "Wykupuj te moce specjalne bractwa żeby wiedzieć z czego zapomniałeś skorzystać podczas bitwy" :-) No i widać było to nieogranie po stronie Miśka. Nie wykorzystał przewagi strzelającego warlorda, który samotnie (bez obstawy piechoty) zginął w budynku zabijając tylko (chyba) dwóch saszerów. Inkwizytor też w ogóle nie wpłynął na losy bitwy. Piechota bardzo chciała skorzystać z mocy światła i zniszczyć Attilę co -z moich doświadczeń- wcale nie jest takie proste. I dwa strzały nawet z AVV5 czy nawet 6 (nie mam pod ręką podręcznika) na turę to za mało żeby skutecznie zniszczyć Atillę.  Wyszła też duża wada Judicatora - współczynnik M na poziomie 4. Walker jest bardzo fajny - nie powiem - ale jak na to czego się po nim oczekuje to trochę za wolny. Nie zrozumcie mnie źle - to bardzo fajna konstrukcja, z 4 akcjami można poświęcić trzy na pełny ruch i dodatkowo strzelić w biegu ale jednak to "tylko" 12 cali na turę. I końcówka bitwy to pościg Judicatora za uciekającą Attilą, która mimo 3 akcji porusza się 15 cali na turę! do tego Juby przytomnie zablokował dalsze postępy Judicatora poświęcając klona Diany i szarżując na walkera bractwa, żeby kupić turę dla Attilli na wycofanie się poza zasięg szarży Judicatora. Poświęcił to też za duże słowo bo okazało się, że Judicator bez wsparcia (kart i innych modeli) nie był w stanie przez dwie tury rozprawić się z klonem Diany! Ogólne wrażenia co do pozostałych jednostek - piechota bractwa: standardowa lekka piechota z pazurkiem w postaci mocy bractwa - trzeba poszukać skutecznej kombinacji. Podczas bitwy nie spełnili jednak podstawowej funkcji lekkiej piechoty i nie poświęcili się w imię ochrony warlorda! :-) Lord Inquisitor Majoris Hamilkar - występ bez echa, jednak widzę potencjał w tym panu. Z tym że miejsce tego warlorda jest bezpośrednio za plecami Judicatora w bliskim dystansie do przeciwnika i z obstawą piechoty bractwa! Inkwizytor - jako osobnemu squadowi mówimy mu - Nie! Ale jako lider squadu? Może. Wogóle to piechota bractwa zdecydowanie lepiej wygląda w opcji do walki wręcz - przynajmniej wtedy wyróżniają się czymś na tle innych oddziałów lekkiej piechoty! No i ogólnie bractwo widzi mi się jako agresywna siła dążąca do bezpośredniego starcia w walce wręcz a nie do czajenia się po osłonach i strzelaniu do przeciwnika.
Natomiast drugie starcie było zgoła odmienne! Majki moim zdaniem przeszedł samego siebie. Przeszedł też po Jubym ale o tym za chwilę. Rozgrywka na 666! ptsów (jak legion to legion!) I Majki wykorzystał każdy jeden z tych punkcików jak i doświadczenia z poprzednich gier ze mną. Na stole pojawiły się trzy Razydy, trzy oddziały Necromutantów, Necromutant warlord stworzony przy użyciu dodatku "Heroes of the solar system" wraz z obstawą z ożywionych legionistów. Moim zdaniem optymalna konfiguracja na tą ilość punktów. Zagrał przy tym bardzo agresywnie - dodatkowo warunki misji sprzyjały takiej grze (zwycięstwo osiągane było przez zajmowanie terenu) i praktycznie zamknął Jubego w jego własnej ćwiartce. Na samym początku gry wszystkie Razydy i Warlord postawiły sobie za cel zneutralizowanie Atilli i przy dużym udziale szczęścia zdołali powalić robota w DRUGIEJ! turze. Od tego momentu bitwa była ustawiona. Necromutanci skutecznie walczyli z szaserami i opancerzonymi saszerami. Evasaurus próbował zająć środek pola i zneutralizować przewagę, jednak było już za późno i huraganowy ogień Necromutantów wybił Cybertronikowi myśli o zwycięstwie. Naprawdę chylę czoła przed Majkim i muszę mocno przemyśleć swoją rozpiskę Capitolu bo spodziewam się, że w obecnym stanie starcie wyglądałoby bardzo podobnie! Juby mówił, że walka sprawiła mu dużą przyjemność pomimo przegranej, i że nie czuł, że któraś jednostka Legionu jest przesadzona (pamiętamy narzekania na rekiny Capitolu) :-)

UAAA.. rozpisałem się i właściwie post wyszedł jako taki mini battlereport a nie wstęp do kampanii. Ale co się odwlecze to nie uciecze i na razie tylko sneak peak na to nad czym pracuję a pełne opowiadanie pojawi się w najbliższym czasie. 

Mgła poranka leniwie snuła się, w poszyciu dżungli. Grupa zwiadu Cybertroniku poruszała się w absolutnej ciszy. Spomiędzy gęstych zarośli zaczęły wyłaniać się niewyraźne ruiny budynków, prawdopodobnie opuszczonych jeszcze podczas pierwszej wojny korporacyjnej. Skaner wskazywał centrum zabudowań jako miejsce ostatniego kontaktu z grupą badawczą Beta. Dr. Diana rozejrzała się dookoła. Wszystko było na miejscu. Grupa zwiadowcza na przedzie przeczesywała pierwsze zabudowania, grupa druga w towarzystwie klona jej samej zabezpieczała perymetr. Exterminator Atilla mk.1 posłusznie stał obok niej. Jego systemy pracowały na minimalnej aktywności w celu oszczędzania energii, jednak Diana wiedziała że spokój giganta jest tylko pozorny. Wiedziała, że pasywne systemy cały czas lustrują okolicę, i że robot jest w stanie wejść do walki w ułamkach sekund. Na razie idzie Ok pomyślała. Transport śmigłowcowy zorganizowano błyskawicznie i bez niepotrzebnych trudności. Misja dostała bardzo wysoki priorytet a i jej skromna osoba znacząco poprawiła sytuację – nikt nie śmiał sprzeciwić się rozkazom dr Diany! Długo pracowała na tą pozycję i wiele musiała poświęcić żeby to osiągnąć… Mimowolnie jej wzrok skierował się w kierunku swojego klona dowodzącego oddziałem wsparcia. Dreszcz przebiegł po plecach dr Diany. Minęło wiele lat ale widok siebie samej krzątającej się wśród żołnierzy dalej przyprawiał ją o dreszcze. Najgorsze jest oglądanie własnych zwłok zmasakrowanych na polu bitwy. Do tego widoku pewnie nigdy się nie przyzwyczai…

W jej uchu zaskrzeczał komunikator.

-Zwiad1 melduje kontakt! W jednym z budynków znaleźliśmy zmasakrowane zwłoki naszej grupy badawczej!

-Tu Zwiad2. W sąsiednim budynku znalazłem zniszczone laboratorium. Rozpoczynam ekstrakcję danych. Przewidywany czas do zakończenia operacji 2,5.

-Melduje się Zwiad 5! Skaner wskazuje ruch 200m na północ od naszych pozycji!

Zwiad 5  nie czuł się dobrze. Od czasu lądowania czuł jakąś dziwną obecność wewnątrz swojej głowy. Dręczyły go złe przeczucia. A na dodatek jego cybernetyczna optyka zaczęła szwankować. Pojawiały się zakłócenia obrazu, przekłamania kolorów. Cholerna dżungla! -warknął do siebie Pewnie ta cholerna wilgoć dostała się gdzieś gdzie nie powinna...